Na miljoenen euro te hebben besteed aan onderzoek en het uitrusten van een groot deel van het rollend materieel en de perronuitrusting, heeft de NMBS de nieuwe DICE-vertrekprocedure naar de prullenmand verwezen. Testen en audits zouden cruciale tekortkomingen met impact op de operaties hebben vastgelegd, aldus de NMBS. Nochtans werd vanuit het operationeel personeel en de OVS al jarenlang aangegeven dat DICE, hoewel mooi op papier, in de praktijk niet werkbaar zou blijken. De NMBS bleef echter doof voor deze bedenkingen.

Concreet betekent het dat na bijna vijf jaar onderzoek en testen, en meer dan acht jaar nadat een collega treinbegeleider beide benen verloor toen hij na een dispuut bij de vertrekprocedure onder de trein terechtkwam, treinen nog steeds met de laatste open deur moeten vertrekken.

Vanuit de OVS zullen wij blijven ijveren voor een veilige vertrekprocedure, en roepen we de NMBS dan ook op om hier versneld werk van te maken. Desnoods door te rade te gaan bij de buurlanden, waar wel procedures in voege zijn die toelaten dat de trein vertrekt met alle deuren gesloten.

Ivan, je stond mee aan de wieg van de OVS. Waarom was het nodig van een nieuwe vakbond op te richten?

In 1983 werd OVS opgericht onder het voorzitterschap van Hugo De Rycke als reactie op de 2 gepolitiseerde vakbonden. De O staat voor onafhankelijkheid (zonder politieke bindingen) ,V van vakbond en S van spoorweg. In 1989 kreeg ik van Hugo de toelating om een sector treinbegeleiders op te richten, namelijk VECO (vereniging controle personeel). Ik voelde mij als treinbegeleider misbruikt bij mijn voormalige vakbond, want hoewel wij steeds in de eerste linie stonden bij stakingen (politieke of algemene stakingen), werden er voor onze specifieke eisen of problemen nooit gestreden.

Hoe verliep dat in de eerste jaren bij OVS? Welke actie is je het meest bijgebleven?

De eerste jaren gebeurde alles op vrijwillige basis en kregen we een lokaal van de NUOD ter beschikking in de Bischoffheimlaan. De vergadering ging op een zaterdag door en er waren collega’s van alle uithoeken van het land, van Oostende tot Aarlen. Er was een nood aan een vakbond die oog had voor problemen van specifieke beroepscategorieën. Vandaar de onderverdeling in sectoren volgens beroep. Wie kan er beter de grieven en belangen verdedigen dan iemand uit die beroepscategorie? De actie die mij het meest bijbleef, is het bekomen van een vergoeding voor de collega’s die na 19u00 op 24 en 31 december moesten werken. Deze actie werd ALLEEN gedragen en gevoerd onder het vaandel van de OVS.

Vandaag ga je met pensioen, welke boodschap geef je mee aan de volgende generatie?

De boodschap die ik aan mijn collega’s wil meegeven is van te strijden tegen een verdere afbraak van ons statuut en onze verworvenheden. Mobiliteit tegen een betaalbare prijs is een basisrecht van iedere burger. Men wil de weg van privatisering op maar vergeet lessen trekken uit talloze voorbeelden in de ons omringende landen. Het moet stoppen dat de spoorweg de speeltuin is van de politiek. De spoorweg kost niet enkel maar geeft ook veel terug aan de burger, maar dit wordt niet genoeg benadrukt!

Binnen de OVS zal je nog een rol blijven spelen, wat zijn je plannen?

Op 1 December ga ik met pensioen maar wil ik mij verder blijven inzetten voor de OVS. Sinds 1 oktober kunnen alle leden telefonisch bij mij terecht en zal ik de vragen doorgeven aan de sectorverantwoordelijken. Gelieve mijn nachtrust evenwel te respecteren. Voorts tracht ik een sector voor gepensioneerden op te richten omdat zij ook specifieke problemen en belangen hebben.

Kan je wat concrete voorbeelden geven van wat een gepensioneerd lid voor de OVS kan betekenen?

Logistieke steun is daar een mooi voorbeeld van, zoals verdeling van jaarlijkse agenda’s en administratieve taken. Ook hun ervaring delen met de nieuwe garde is nodig. Dat extra duwtje in de rug geven, wanneer nodig, bij acties bijvoorbeeld.

Dank je wel Ivan en geniet vooral van je welverdiend pensioen!