Open brief van de Onafhankelijke Vakbond voor Spoorwegpersoneel

Geachte Minister van Transport, Minister van Volksgezondheid, Regering
Geachte directie van de Belgische Spoorwegen,

Met stijgende verbazing slaat het spoorpersoneel gade hoe de politiek haar absurditeiten aan het spoor opdringt. De hypocrisie wordt zelfs nog nauwelijks verborgen.

De voorbije twintig jaar heeft de regering de opdracht gegeven aan opeenvolgende CEO’s om de NMBS draaiende te houden met almaar minder middelen. Eerst werden deze loodgieters (de CEO’s dus) gevraagd om het robuust leidingsysteem die de Belgische Spoorwegen vormden in drie delen op te splitsen. Bizar, maar geen vragen bij stellen. Vervolgens werd verwacht om de toevoer van vers water te versmallen en de afvoer (de kaderfuncties) almaar te verbreden. Niet zelden werden wat nieuwe leidingen getrokken, die nergens op uitkwamen.

We kunnen hier de vergelijking met het sanitair net nog even blijven maken, maar het feit is dat de loodgieter zonet geklaagd heeft dat ze de druk niet kan verhogen omdat de koppelingen die ondanks alles het geheel nog min of meer bij elkaar weten te houden -het personeel- de druk niet meer aankunnen. En dat signaal is bij de politiek -die als vanouds beslissingen neemt gespeend van enige kennis ter zake- in dovemansoren gevallen.

Als de directie met de personeelsvertegenwoordigers “nieuwe inspanningen en uitdagingen” komt bespreken, dan mag het zeker gezegd worden dat we vandaag vanuit een bedrijf vertrekken waar elke gezonde marge om extraatjes te leveren al enkele jaren geleden werd opgeofferd op het altaar van de besparingen. Er wordt vaak gezegd dat bij de werkende bevolking de rek eruit is als het covid-maatregelen betreft, zeker bij het essentieel personeel dat al sinds het begin van deze crisis onafgebroken aan de slag is. Een draad die al gespannen staat, kan men niet verder meer uitrekken. En dat merken we ook onder het personeel.

Binnen de NMBS vragen veel collega’s zich af of de groep experten zich ooit al wel eens heeft gebogen over de veiligheid in de treinen en stations. Of mocht dat niet? Met de huidige maatregelen mag een gemiddelde treinwagon meer mensen vervoeren dan er tegelijk in een gigantische meubelwinkel aanwezig mogen zijn. Soms is dat rijtuig ongekoeld of werkt de verluchting niet goed, terwijl de zomerhitte en bijhorende zweetpartijen met rasse schreden naderen. Sanitair in de stations is vaak niet vrij toegankelijk. Alcoholgel vind je er zelden, terwijl je er in de gemiddelde winkel niet omheen kan. Treinen waarvan de opvangbakken van de toiletten vol zitten zodat het toilet niet meer gebruikt kan worden, blijven tegen de regels in ingezet worden. Bepaalde studenten- en pendeltreinen zitten al maanden overvol. Maar de politiek hield de ogen al die tijd gesloten. Onze brief waarin we deze toestanden eerder aankaarten, werd met een standaardmail of zelfs helemaal niet beantwoord.

Hier bestaat maar één woord voor: HYPOCRIET!

Overvolle treinen zijn enkel maar een probleem als ze richting kust gaan. Andere bestemmingen, of de terugrit van de kust naar het binnenland blijken immers Covid-vrij te zijn. Het personeel doorziet dan ook de leugen. Dit draait allerminst over het beschermen van de bevolking en de reiziger tegen Covid. Een aantal kustburgemeesters aanvaardt simpelweg geen plebs op het strand zolang ze er toch niets aan kunnen verdienen, zolang de horeca en plaatselijke middenstand gesloten blijft.

En daarvoor moeten de NMBS en het spoorpersoneel zich in hele en halve bochten wringen om het raamzitten te organiseren, en maatregel die door het boordpersoneel afgedwongen noch gecontroleerd kan worden, en zonder enige twijfel aanleiding zal geven tot een verdere stijging van de agressie 

We zagen afgelopen dagen in het Terkamerenbos dat een heuse troepenmacht met agenten te paard en waterkanonnen nodig was om een meute jongeren, de maatregelen beu, in toom te houden. Dezelfde jongeren houden sinds enige tijd ook huis op onze treinen en in onze stations. Het reeds structureel onderbemand stations- en veiligheidspersoneel dreigt te worden geconfronteerd met situaties die het onmogelijk kan beheersen en regels die het onmogelijk kan handhaven.

Dat personeel werkt ondertussen al een jaar in moeilijke omstandigheden en zit er compleet door. Al een jaar beweert de directie dat er géén probleem is met volle treinen en de kans op besmetting, en verschuilt ze zich achter de lakse maatregelen die de overheid voor het openbaar vervoer heeft ingesteld. Mensen moeten immers op hun werk geraken, de economie moet blijven draaien.

Die regels bevatten géén social distancing op de trein, géén alcoholische gel voorzien voor reizigers, mondmasker màg uit om te eten, ook op een volle trein, en het controleren van tickets mag blijven voortgaan. We kunnen die zaken aankaarten in allerhande veiligheidscomités, geluisterd wordt er niet.

Vragen wij om de treinen dan maar met 100% bezetting te laten rijden naar de kust? Neen. We vragen om realistische oplossingen, in samenspraak met de NMBS en het personeel. Oplossingen die controleerbaar en afdwingbaar zijn, zonder extra druk op het spoorpersoneel te leggen. Het personeel is immers niet bereid om dwaze inspanningen te leveren voor het gezaag en geklaag van enkele kustburgemeesters. Stop de idiotie van eerst iedereen gratis tickets toe te stoppen en dan te klagen dat de door de politiek kapot bespaarde NMBS de enorme reizigersflux niet verwerkt krijgt. Ook dat is hypocriet. 

Tot slot: de CEO vroeg om extra capaciteit. Daarmee bedoelde ze wellicht niet -zoals een politicus opperde- dat de evenementensector maar moet ingeschakeld worden om een paar duizend wachtende mensen in een station wat afleiding te bieden. Wat moet die evenementensector doen? Bart Peeters laten optreden op spoor elf in Brussel-Zuid? Moeten we ons niet afvragen hoe we de reizigers veilig en gezond op hun bestemming krijgen in plaats van hoe we hen kunnen laten wachten? 

We lazen eveneens in de media dat Thalys staatssteun vraagt om te kunnen overleven. Hun treinstellen staan reeds een jaar roest te vergaren in de wijkbundels van Brussel omdat het internationaal vervoer grotendeels tot stilstand is gekomen. Het personeel moet wachten tot de crisis voorbij is en leeft in onzekere omstandigheden.

Geen enkele politicus hoorden we het idee opperen dat dàt materieel en personeel wel eens aardig van pas zou kunnen komen om de massa reizigers op hun bestemming te krijgen. Waarom trouwens geen stap verder gaan, en Thalys volledig hernationaliseren en integreren in het huidige aanbod. Het is crisis nietwaar, en dat vraagt om uitzonderlijke maatregelen. Geen absurde raamregels, maar oplossingen. Geen hersenspinsels die lijken ontsproten uit het brein van een oude man terwijl hij uit zijn eigen raam naar zijn prachtige tuin staarde, maar echt doordachte oplossingen.

We waarschuwen de regering. Het gevoel van het personeel is op heel korte tijd van kritisch en bezorgd naar verontwaardigd en boos geëvolueerd. Maar toch zal u wellicht weer over elkaar heen struikelen in het uiten van uw verontwaardiging wanneer het personeel uw grillen niet langer accepteert en overgaat tot actie. Ook dat noemen we hypocrisie.

In het kader van de onderhandelingen voor een nieuw sociaal akkoord, en om de sociale vrede binnen de Belgische Spoorwegen te bewaren na de vakbondsacties van eind 2019, had HR RAIL beloofd om de collectieve hospitalisatieverzekering in 2021 voort te zetten.

We merken echter op dat de tariefvoorwaarden voor 2021 voor eenpersoonskamers aanzienlijk zijn verhoogd voor de meerderheid van de begunstigden (behalve voor personen van 60/64 jaar en personen van 70 jaar en ouder). De tabel hieronder geeft een overzicht van de tarieven sinds 2019. In 2021 zijn er nog maar 3 leeftijdscategorieën over.

We interpelleerden de Algmeen Directeur van HR-RAIL.

HR-RAIL
Mijnheer Hautekiet
Algemeen Directeur
Frankrijkstraat 85
1060 Brussel

Brussel, 02/01/2021

Mijnheer de algemeen directeur,

De hospitalisatieverzekering voor verzekerden aangesloten bij de Kas der Sociale Solidariteit blijft gratis voor wie voor een tweepersoonskamer kiest.

De sterke stijging van de tarieven voor een eenpersoonskamer voor 2021 voor het merendeel van de begunstigden, ongeacht of ze bij de Kas der Sociale Solidariteit zijn aangesloten, verbaast ons echter.

Terwijl het verschil tussen de tarieven voor 2019 en 2020 voor alle verzekerden slechts een paar procent bedroeg, exploderen deze in 2021 voor bijna alle leeftijdscategorieën, met uitzondering van personen van 60-64 jaar en 70 jaar en ouder.

Bijvoorbeeld:

18-19 jarigen aangesloten bij de Kas der Sociale Solidariteit: 48,05 euro in 2020 – 248,95 euro in 2021, een stijging van 200,90 euro.

20-49 jarigen aangesloten bij de Kas der Sociale Solidariteit: 157,34 euro in 2020 – 248,95 euro in 2021, een stijging van 91,61 euro.

We hebben deze tarieven naast die van de collectieve hospitalisatieverzekering van de Federale Overheid (AG-Insurance) gelegd.

Zo stellen we vast dat verschillende departementen alle actieve verzekerden, ongeacht leeftijd, gratis een tweepersoonskamer aanbieden en een jaarlijks forfaitair bedrag van 134,29 EUR voor een éénpersoonskamer hanteren, ofwel een verschil van 114,66 euro ten opzichte van een actieve spoorwegarbeider tussen 20 en 64 jaar. Hoewel de dekking niet volledig identiek is, roept dit vragen op.

Wat rechtvaardigt deze forse tariefverhogingen, bovenop de verplichting om voor alle leden van het gezin hetzelfde type kamer te kiezen? Voorziet het contract tussen AXA en HR-RAIL niet in een kader voor de prijsstelling?

We verzoeken u om onze analyse te onderzoeken en ons uw conclusies te laten geworden.

We danken u bij voorbaat.

Hoogachtend,

Voor OVS,

Luc Michel,
Voorzitter

[pdf-embedder url=”https://www.ovs-sic.be/nl/wp-content/uploads/sites/2/2021/01/HR-RAIL-Assurance-hospitalisation-02-01-2021.pdf”]

Lidmaatschap bij een vakbond is steeds een goed idee. Een vakbond steunt je persoonlijk bij alle problemen die je op je werk kan ondervinden, en draagt ook bij tot veiliger arbeidsomstandigheden, zoals bleek uit onder andere dit  onderzoek. Zo werden tijdens de huidige gezondheidscrisis in bedrijven met een sterke syndicale vertegenwoordiging doorgaans minder coronabesmettingen vastgesteld.

Ook de OVS heeft vorig jaar absoluut niet stilgezeten, en onze militanten hebben zich met volle overtuiging voor u ingezet. Met grote regelmaat kwamen we tussen bij de hiërarchische lijn naar aanleiding van concrete problemen op de werkvloer, en achter de schermen waren we actief in diverse comités waar we sinds de sociale verkiezingen in kunnen zetelen.

Een klein overzicht van de strijd die we gevoerd hebben:

-> Hitteplan: we confronteerden de NMBS met het gebrek aan een adequaat hitteplan. De wettelijke normen haalt de NMBS vaak niet, en eerdere alarmerende risicoanalyses werden de afgelopen jaren in de wind geslagen. We legden een volledig dossier met tal van inbreuken neer bij de arbeidsinspectie die uiteindelijk na een concrete klacht van een collega op het terrein zelf metingen is komen uitvoeren. Daarop volgde een verwittiging van de arbeidsinspectie naar de NMBS, waardoor de lat hoger ligt om volgend jaar wel een adequaat hitteplan uit te rollen.

-> De OVS stelde vast dat het voor het beroep van treinbestuurder reeds meer dan tien jaar geleden is dat er een risicoanalyse werd uitgevoerd. Dergelijke up-to-date risicoanalyseanalyse is nochtans een wettelijke verplichting voor elk veiligheidsberoep, zeker als de jobinhoud of de belasting grondig wijzigt. Zelfs na de productiviteitsverhoging bij de “herwaardering”, werd deze analyse niet uitgevoerd. In dergelijk onderzoek dient de zwaartebelasting van het beroep, evenals de psychosociale belasting bepaald te worden en daarop dient de maatschappij actie te ondernemen om eventueel vastgestelde problemen te verhelpen. We bereiden verdere stappen voor indien de maatschappij niet snel deze risicoanalyse opstelt, en onderzoeken in hoeverre zulke analyse voor andere veiligheidsfuncties werd opgemaakt.

-> We voeren een strijd tegen het ingepland overwerk in reeksen. Voor treinbestuurders mag men een reeks opstellen met een gemiddelde dagelijkse arbeidsduur boven de 8u, die dan in de buiten reeks gecompenseerd moet worden met minuren. Wij stellen echter vast dat men ook in de buiten reeks te lang moet werken, waardoor treinbestuurders vaak op kwartaalbasis overwerk presteren. Deze toestand is volgens ons flagrant in strijd met de arbeidswetgeving. In Kortrijk, waar dat overwerk flink de pan uitswingt, worden om die reden de nieuwe reeksen geweigerd en OVS nam de handschoen op tegen de nationale directie om deze wantoestanden aan te klagen. Indien de directie niet tegemoet komt, dan zal de OVS de overheid inschakelen.

-> Corona: OVS stond mee aan de basis om de strijd voor goede beschermingsmiddelen te eisen. Tijdens de eerste golf, verhoogden we de druk om het idee van ticketcontrole op de treinen niet langer uit te voeren. We drongen erop aan dat mensen met een zwakkere gezondheid (of een penibele thuissituatie) niet langer in contact hoefde te komen met reizigers. We reageerden hard op het aanhoudend getouwtrek van de directie om tijdens de tweede golf de ticketcontrole te blijven uitvoeren, en namen het standpunt in van dat nu juist niet meer te doen.

Waarom lid worden bij OVS?

De OVS is een vakbond die geen subsidies ontvangt van de Belgische Spoorwegen. Ze draait volledig op de inkomsten van de ledengelden. Al haar militanten en bestuursleden zijn collega’s die actief op de werkvloer een spoorwegberoep uitvoeren. Een lidmaatschap kost 14 euro per maand. Wie tot en met december lid blijft, ontvangt een syndicale premie (voor een volledig jaar lidmaatschap bedraagt deze 125 euro). Voor een staking die door OVS erkend wordt, biedt de OVS een premie van 20 euro per dag.

Meer info vind je op www.ovs-sic.be/nl/lidworden 

Sinds 1 September wordt van de treinbegeleiders verwacht dat zij de controle van tickets hernemen. Tot nu toe was dit geen verplichte taak, maar mocht de treinbegeleider voor zichzelf uitmaken of hij/zij het veilig achtte om controles uit te voeren. Vandaag verwacht de directie echter meer van haar personeel. Een trein mag slechts sporadisch aan controle ontsnappen. Dit zou kunnen leiden tot een druk op het treinbegeleidingspersoneel waarbij hun eigen welzijn en gezondheid op het spel staat. De tegenvallende inkomsten en het totale gebrek aan extra middelen van de overheid, maken het de NMBS vandaag misschien niet gemakkelijk. De veiligheid en gezondheid van het personeel moeten echter een prioriteit blijven van dit overheidsbedrijf. Wij schreven daarom onze CEO, mevrouw Dutordoir, aan. Een deel van de mosterd van deze tussenkomst komt uit een reactie van de leden van het comité PBW treinbegeleiding Noord-West, met name de tweede paragraaf.

Brussel, 01/09/2020

Geachte Mevrouw Dutordoir,

Op het BCPBW dd. 27/08/2020 werd het hervatten van de controle van de vervoersbewijzen aangekondigd. Met de mogelijke risico’s werd duidelijk geen rekening gehouden. De risicoanalyse bleek immers uit te gaan van een werkwijze die in de praktijk niet werkbaar, zo niet onmogelijk is.

In volle COVID-19-crisis, terwijl experts de grootste moeite hebben om de bevolking aan te leren hoe we deze nieuwe golf kunnen indijken, in een tijd waarin treinbegeleiders met handen en voeten reizigers moeten aanmanen om de regels te volgen, op een moment dat er besmettingen werden vastgesteld bij collega’s van Antwerpen tot Arlon en op een moment waarop de NMBS uiterst argwanend reageert om treinbegeleiders te voorzien van mondmaskers en desinfecterende gel op elk moment van de dag (Brugge), net dan worden de terechte bekommernissen van het personeel genegeerd en wordt beslist om over te gaan tot de orde van dag. Het management maakt zich sterk dat een meerderheid van het personeel reeds controles uitvoert op de treinen. We maken ons sterk dat een grote meerderheid van het betrokken personeel het idee van verplicht controleren allerminst steunt.

De voorgestelde maatregelen om de controles veilig te doen verlopen zijn in de praktijk onmogelijk perfect te volgen. Ook een beroep op ondersteuning tot Securail of SPC blijft meestal zonder gevolg. Meestal is er enkel in grote stations bijstand mogelijk. Als personeelsvertegenwoordigers verwachten we een beleid dat geënt is op de realiteit en praktijk en niet op een achterhaalde, zuiver theoretische benadering. Eén en ander zou trouwens duidelijk gebleken zijn op de CPBW’s indien de risicoanalyse en voorgestelde werkwijze ter advies zouden voorgelegd geweest zijn, zoals voorzien in de welzijnscodex. Wederom koos de directie de weg van de minste weerstand door de lokale comités te passeren en deze materie voor te leggen aan het bedrijfscomité waarin nog geen handvol verkozen treinbegeleiders zitten. We overwegen sterk hiervoor klacht neer te leggen bij de FOD WASO als toezichthoudende overheid.

De snelheid waarmee het hernemen van de controles na het BCPBW kenbaar gemaakt werd aan het personeel, doet ons vermoeden dat het ‘advies’ van het comité enkel maar voor de goede vorm werd gevraagd.

Het is volgens ons geen toeval dat de aankondiging van het hervatten van de controles samenvalt met het nieuws van de verliezen die de maatschappij door de COVID-19-crisis leidt. Dit wekt minstens de indruk dat de NMBS de gezondheid van het personeel achterstelt op de mogelijk gederfde inkomsten uit ticketverkoop. Waar andere sectoren gedurende de crisis zwaar gesubsidieerd werden door de overheid of hun activiteiten al dan niet gedeeltelijk konden afbouwen en kosten konden besparen, diende de NMBS ten gevolge van beleidsbeslissingen van de regering een quasi volledig treinaanbod te verzekeren, zonder enige financiële compensatie.

Het lijkt ons dan ook een evidentie dat de directie deze problematiek niet afwentelt op het personeel, maar de overheid op haar verantwoordelijkheden wijst en net zoals andere sectoren een compensatie eist voor de verliezen die momenteel worden geleden.

Voorts, en dit klagen we al langer aan, dienen zowel de kaders van het stationspersoneel als van de veiligheidsdiensten verhoogd te worden zodat treinbegeleiders er steeds op kunnen rekenen dat er bijstand zal zijn bij problemen.

In tussentijd zullen we het begeleidingspersoneel ten stelligste aanraden om hun eigen veiligheid en gezondheid voor de volle 100% te garanderen. Als de voorgeschreven procedure niet volledig gevolgd kan worden, is controle onmogelijk. Dit is reeds het geval van zodra de Itris-satelliet een mobibkaart niet kan scannen vanop voorgeschreven afstand of wanneer reizigers in een rijtuig hun mondmasker niet consequent of correct dragen.

We zullen niet accepteren dat treinbegeleiders premieafhoudingen of boetes te verduren krijgen omdat zij hun veiligheid belangrijker vinden dan reizigers controleren, en hen aanraden consequent de aanwezigheid van een vakbondsafgevaardigde te eisen wanneer ze voor een onderhoud uitgenodigd worden door hun hiërarchische lijn.

Het standpunt van de directie dat een treinbegeleider zichtbaar moet blijven op de trein en op de perrons kan op ons begrip rekenen, maar het verplicht terug opnemen van controletaken zien we niet als de manier om dit af te dwingen.

Met de meeste hoogachting,

Op vraag van onze leden, hebben wij een aantal vragen, ideeën en bedenkingen geuit naar de directie in verband met de huidige maatregelen die worden genomen in kader van de coronacrisis. Lees hieronder de volledige tussenkomst. 

Brussel, 25/03/2020

Geachte Mevrouw de gedelegeerd bestuurder,

De Coronacrisis stelt zowel de NMBS als haar personeel momenteel voor zelden geziene uitdagingen. Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, werden met betrekking tot de werkorganisatie een aantal verregaande maatregelen doorgevoerd. Maatregelen die in een normaal klimaat volstrekt onacceptabel zouden zijn voor het personeel en de syndicale organisaties, maar die nu -zij het tijdelijk- worden aanvaard om de continuïteit van de dienst ook in deze moeilijke tijden te blijven waarborgen.

Desalniettemin voelen we ons -vanuit de bezorgdheden die momenteel leven bij het personeel- genoodzaakt een aantal bedenkingen te formuleren.

• Door personeelstekorten heeft een aanzienlijk deel van het operationeel personeel de afgelopen jaren een achterstand aan rust- en compensatiedagen opgebouwd. Dagen die door de maatschappij niet werden toegekend in het jaar waarop ze van toepassing waren. Het getuigt van bijzonder veel cynisme dat deze crisis nu aangegrepen wordt om deze achterstand weg te werken. We pleiten er dan ook voor dat personeel in deze situatie op dagen dat het niet operationeel benut kan worden een dienstvrijstelling toegekend krijgt.
  
  
• Het lijkt ons vanzelfsprekend dat werknemers die een verhoogd risico lopen om na besmetting op intensieve zorgen te belanden, of die inwonen bij dergelijke personen, zo veel mogelijk vrijgesteld worden van dienst, zeker als ze door hun functie veelvuldig in contact komen met reizigers of andere personen. We denken hierbij aan oudere of zwangere werknemers, of mensen met een medische voorgeschiedenis.
  
  
• Door het inperken van het treinaanbod is een gevoelig aantal bestuurders- en treinbegeleidersprestaties geschrapt. We verzoeken met aandrang om de resterende prestaties zo gelijkmatig mogelijk te verdelen over de verschillende depots en standplaatsen, wat nu niet het geval blijkt. Tevens dienen waar mogelijk reserveprestaties zo veel mogelijk in de woning opgesteld worden. Ook hier merken we verschillende werkwijzen tussen depots en districten. Eénvormige richtlijnen dringen zich op.
  
  
• Teneinde te voorkomen dat het resterende personeel te zwaar belast wordt zodat hun weerstand vermindert en ze vatbaar worden voor ziektes, stellen we voor om de wekelijkse arbeidsduur te beperken tot 24 uur, met behoud van volledig loon. Dit door het toekennen van een extra wekelijkse compensatiedag bovenop het normale jaarlijkse quota totdat deze crisis bezworen is. Hierdoor wordt ook deels tegemoetgekomen aan de problemen die zich momenteel stellen met kinderopvang, zorg voor zieke familieleden en praktische bekommernissen zoals boodschappen doen, wat in deze tijden allerminst een evidentie is.
  
  
• Voor zover het huidige transportplan het vervoer van hulpverleners en werknemers van essentiële bedrijven tot doel heeft, schiet het haar doel voorbij in de zin dat er na 21:00 nog nauwelijks treinen zijn. Bovendien merken we dat er nog veelvuldig gebruikt gemaakt wordt van de trein voor niet noodzakelijke verplaatsingen. We vragen dan ook dringend overleg met de overheid om de politiediensten hierop te laten controleren in stations en op de treinen.
  
  
• Tenslotte stellen we ons ernstige vragen bij de manier waarop de arbeidsvoorwaarden van de veiligheidsberoepen binnen onze maatschappij zonder enige -wettelijk vereiste!- risicoanalyse worden gewijzigd, enkel en alleen na bespreking op het sturingscomité. In combinatie met het tijdelijk opschorten van zowat alle comités die betrekking hebben op veiligheid en welzijn, wordt een diepe bres in het veiligheidsbeleid geslagen. We stellen ons de vraag wie de verantwoordelijkheid zal dragen voor fouten door het personeel, misschien ten gevolge van de zware druk die die de huidige situatie op hen legt.

De afgelopen dagen werd het personeel overstelpt met uitingen van appreciatie van managers en leidinggevenden waarvan ze voordien soms nog nooit hadden gehoord. We hopen van harte dat deze appreciatie zich ook zal vertalen in een werkelijke bezorgdheid voor het welzijn van het personeel in deze moeilijke situatie, en dat onze aanbevelingen ter harte worden genomen.

Zoals steeds zijn we bereid om in een constructieve sfeer deze voorstellen mee uit te werken. Voor nadere toelichting staan we steeds ter uwer beschikking.

Hoogachtend,

Joachim Permentier
Algemeen Secretaris OVS