Heel wat personeelsleden hebben een behoorlijk aantal achterstallige kredietdagen (KD’s) opgebouwd. De NMBS heeft in de paritaire (sub)commissie eenzijdig beslist dat er maximaal 35 KD’s naar volgend jaar overgedragen kunnen worden, en dat het overtallig saldo zal worden uitbetaald.

De wijze waarop deze beslissing werd doorgedrukt is tekenend voor de manier waarop het paritair overleg tegenwoordig wordt gevoerd, en nauwelijks meer lijkt dan een formaliteit. Gesteund door een liberale regering die er geen geheim van maakt dat bepaalde verworvenheden van het personeel haar een doorn in het oog zijn, drukt de directie de ene na de andere maatregel eenzijdig door. Ook het garanderen van een performante openbare dienstverlening lijkt geen prioriteit te zijn voor deze regering. Integendeel zelfs. Het inperken van het stakingsrecht, de minimale dienstverlening en het aan banden trachten te leggen van de vakbonden hebben enkel tot doel de directie ruimte te geven om verdere bezuinigingen ten koste van het personeel eenvoudigweg door te kunnen drukken.

Zelfs tijdens periodes van grote personeelstekorten waarin niet eens voldoende gewone vakantiedagen konden worden toegekend, riep de NMBS op om geen KD’s op te sparen. Desalniettemin werd in sectoren die getroffen werden door een personeelstekort een oplopend saldo aan KD’s noodgedwongen toegestaan. Ook worden KD’s door de diensttabel soms ongevraagd omgezet in rust- of compensatiedagen omdat deze laatsten niet overgedragen kunnen worden naar een volgend jaar. Nu moet het personeel plots de overtallige kredietdagen in een tijdspanne van minder dan twee maanden opnemen –wat voor velen onmogelijk zal blijken- of laten uitbetalen. Dit getuigt van een absoluut gebrek aan respect voor het personeel. De werkgever kon vaak de KD’s niet toekennen wanneer erom gevraagd werd, maar weigert dat het hardwerkend personeel ze in een rugzakje bewaart om ze op te nemen op een ogenblik dat het hen goed uitkomt.

Bij een laatste overleg met de OVS liet de directie nochtans uitschijnen dat ze de aantrekkelijkheid van de NMBS als werkgever wou verhogen. Het is dan ook tergend om enkele weken later te vernemen dat er wéér aan de voorwaarden wordt geraakt!

Deze maatregel treft bovendien in de eerste plaats werknemers die kort bij hun pensioen staan, met uitzondering van diegenen die volgend jaar met pensioen mogen. Ze hebben eerder in hun carrière méér uren geklopt om nu de kredietdagen te kunnen opnemen in aanloop van hun verdiende rust. Voorts valt het op dat voornamelijk de uitvoerende diensten het slachtoffer worden van deze maatregel, aangezien er vooral hier vaak al jaren sprake is van een structureel personeelstekort.

Voor de NMBS is het uitbetalen van de KD’s een zuiver mathematisch gegeven. Door de timing van het bekendmaken van deze beslissing is het voor veel personeelsleden onmogelijk om het overtallig saldo nog tijdig op te nemen. Het niet meer moeten toekennen van deze KD’s houdt voor de NMBS een onmiddellijke en significante productiviteitsstijging in, en maskeert een dreigend personeelstekort in een aantal sectoren waar de aanwervingen niet vlot lopen.

Bij een laatste overleg met de OVS liet de directie nochtans uitschijnen dat ze de aantrekkelijkheid van de NMBS als werkgever wou verhogen. Het blijkt vandaag immers moeilijk om gekwalificeerd personeel te vinden en te houden in een aantal sectoren. Wij maakten destijds de bemerking dat de afbraak van het statuut voor een groot deel aan de basis ligt van het huidige personeelsverloop, samen met een lagere verloning in vergelijking met de privé-sector en een vaak minder positieve jobbeleving.

Het is dan ook tergend om enkele weken later te vernemen dat er wéér aan de voorwaarden wordt geraakt, en we vragen ons af welke kunstgrepen men volgend jaar gaat uithalen indien de aanwervingsproblemen blijven aanhouden.

[bc_random_banner]

Een dubbel treinongeval heeft gisteren een bijzonder zware menselijke tol geëist in de provincie Henegouwen. De koppeling tussen twee stellen die werden weggesleept na een aanrijding eerder op de dag heeft het begeven, waarna één van de stellen op hol is geslagen en te Morlanwelz is ingereden op een ploeg spoorarbeiders die bezig waren met het herstellen van de schade aan de infrastructuur. Twee spoormannen lieten hierbij het leven.

Het op hol geslagen stel is uiteindelijk kilometers verderop te Bracquegnies achterop een stilstaande trein ingereden. Ook hier vielen verschillende gewonden te betreuren, waaronder de treinbestuurder en treinbegeleider, die er erg aan toe zou zijn.

Als spoormannen en –vrouwen zijn we bijzonder zwaar aangedaan door dit ongeval. In gedachten zijn we bij de families en dierbaren van de slachtoffers, en wensen we ons oprecht medeleven uit te spreken.

Uit respect voor de nabestaanden en om het onderzoek in alle sereniteit te laten verlopen, zal de OVS niet speculeren over de oorzaak van dit dramatisch ongeval, of mogelijk contribuerende factoren. Aangezien de veiligheid van het personeel in alle omstandigheden gegarandeerd moet zijn, hopen we dat het onderzoek spoedig de oorzaken van deze ramp zal blootleggen, zodat herhaling in de toekomst uitgesloten is.

De OVS is princieel onafhankelijk en politiek neutraal. Dat neemt niet weg dat wij zullen reageren als een politieke fractie snel en op een goedkope manier denkt te kunnen scoren ten koste van het spoorpersoneel.

Jong N-VA lanceerde zopas een poll op Facebook die de pensioenregeling voor treinbegeleiders, en bij uitbreiding van het voltallig rijdend personeel dat onder dezelfde regeling valt, in vraag stelt. Op deze wijze herleidt Jong N-VA een complex gegeven dat ettelijke bundels in de reglementering van HHR beslaat, tot een eenvoudige pol van enkele regels. Deze pensioenregeling is Jong N-VA (en wellicht ook haar moederpartij) een doorn in het oog en wordt bestempeld als niets meer of minder dan een “excessief voordeel”.

Los van de uiterst tendentieuze vraagstelling –treinpersoneel wordt afgeschilderd als profiteurs die ten koste van de jeugd vroeger met pensioen gaan- gaat Jong N-VA tevens voorbij aan het feit dat slechts een minderheid van het rijdend personeel op 55 jaar met pensioen kan. Hiervoor zijn immers 30 dienstjaren in rijdende dienst vereist. Daarenboven kan men pas van een volledig pensioen genieten na 36 dienstjaren.

Vanuit de OVS zouden we daar nog de bedenking aan willen toevoegen dat het misschien net de mensen zijn die zwaar of onregelmatig werk uitvoeren en daardoor een lagere levensverwachting hebben, die net het pensioen van hoger opgeleiden die werkelijk langer leven betalen.

Misschien tegen hun verwachting in kreeg Jong N-VA in de reacties de wind sterk van voren. In verschillende degelijk onderbouwde reacties, ook van niet-spoorwegpersoneel, werd het recht op vervroegd pensioen van het rijdend personeel verdedigd. Een post, die het volgens Jong N-VA “excessieve voordeel” afweegt tegen de excessieve nadelen, sprong er wat ons betreft bovenuit:

Hoewel er uitdrukkelijk om een onderbouwde reactie gevraagd wordt, raakt Jong N-VA niet verder dan onderstaand antwoord:

Jong N-VA bewijst hiermee dat het niet veel verder komt dan het scanderen van holle slogans en het plaatsen van populistische en tendentieuze posts, maar dat het de maturiteit en kennis ontbeert om een discussie ten gronde te voeren. Dit ten koste van de grote groep spoorwegpersoneel dat zich dag na dag en in minder dan ideale omstandigheden inzet om de treinen te doen rijden.

Aan de gedelegeerd bestuurder van de NMBS,
Mevrouw Dutordoir,

Het NMBS-personeel ziet zich geconfronteerd met een niet aflatende stroom aan besparingsmaatregelen. Het mag dan ook niet verbazen dat enkele recente berichten in de media omtrent geldverslindende projecten die werden geannuleerd zonder dat ze enig tastbaar resultaat hebben opgeleverd, heel wat kwaad bloed hebben gezet op de werkvloer. Door het personeel wordt dit als een zoveelste slag in het gelaat ervaren. De OVS (Onafhankelijke Vakbond Spoorwegpersoneel) betreurt dit ten stelligste.

Enkele weken geleden werd de DICE-vertrekprocedure wegens “cruciale tekortkomingen” naar de prullenmand verwezen. Vanaf de eerste presentaties van het concept werd de werkbaarheid ervan door de mensen op het terrein in vraag gesteld. Het project werd echter verdergezet en zowat alle perrons en het rollend materieel werden voorzien van de benodigde uitrusting. Kostenplaatje: 11 miljoen euro, naar verluidt zelfs zonder dat de personeelskost werd meegerekend.

Afgelopen week werd bekend dat de ontwikkeling van NDS, een informaticasysteem voor de verkoop van tickets, na vijf jaar ontwikkeling en een investering van 30 miljoen euro, werd stopgezet. Na een studie werd gekozen voor een reeds bestaande oplossing. Het is voor ons onbegrijpelijk dat zulk een studie omtrent de haalbaarheid van een project of de beschikbaarheid van bestaande alternatieven niet werd uitgevoerd alvorens zulk een gigantisch bedrag in een project werd gepompt.

Daarenboven vrezen we –hoewel we natuurlijk op het tegendeel hopen- dat deze onthullingen nog maar het topje van de ijsberg zijn en dat voornoemde projecten symptomatisch zijn voor een bedrijfscultuur waarin projecten bij voorkeur worden uitbesteed aan dure externe partijen en de knowhow en ervaring van het eigen personeel worden genegeerd.

Ondertussen wordt het gewone voetvolk murw geslagen met de ene productiviteitsverhogende maatregel en besparing na de andere, tot op de meest banale zaken zoals werkkledij toe. Ook de reiziger deelt in de klappen, en ziet de dienstverlening steeds maar afgebouwd worden. Loketten worden gesloten, de renovatie van stations wordt op de lange baan geschoven, treinen worden uit het aanbod geschrapt en het materiaal heeft vaker te kampen met technische problemen wegens een gebrek aan onderhoud.

We gaan de berekening niet maken –uw diensten zijn hier veel beter voor uitgerust- maar hoeveel rijdend personeel, perronpersoneel of veiligheidsbeambten had men niet kunnen aanwerven met de 41 miljoen euro die in DICE en NDS werd gepompt? Hoeveel perrons had men kunnen verhogen, hoeveel nieuwe treinstellen had men kunnen aankopen…?

Begin september becijferde minister van Mobiliteit Bellot dat stakingen de NMBS de afgelopen drie jaar 30 miljoen euro gekost hebben, de impact op de economie, door VOKA berekend op 40 miljoen euro per stakingsdag, niet meegerekend. Indien ook maar een deel van de bedragen die door DICE en NDS in rook zijn opgegaan op één of andere manier ten goede gekomen zouden zijn aan het NMBS-personeel, dan zou dit geleid hebben tot een aanzienlijk gezonder sociaal klimaat, minder ontevredenheid op de werkvloer en minder personeelsleden die het bedrijf verlaten.

Vanuit de OVS blijven we daarom eisen dat prioritair en blijvend wordt geïnvesteerd in het NMBS-personeel, dat bij het opzetten en uitwerken van nieuwe projecten en procedures beroep wordt gedaan op de ervaring en de knowhow van het eigen personeel in plaats van externe firma’s en studiebureaus, en dat de verantwoordelijken voor de DICE- en NDS-debacles ter verantwoording worden geroepen.

Met de meeste hoogachting,

Luc Michel
Voorzitter OVS-SIC

Nadat we eerder al een frisse wind doorheen onze website lieten waaien, zal binnenkort ook ons maandblad ‘De Onafhankelijke’ een update krijgen. De belangrijkste verandering is dat we zullen afstappen van de verspreiding per post. Nog drie maal zult u ‘De Onafhankelijke’ in uw brievenbus vinden, waarna we overstappen op een digitale nieuwsbrief per e-mail.

Dit is geen beslissing die we lichtzinnig hebben genomen, maar we kunnen niet om de vaststelling heen dat de verspreiding van een papieren tijdschrift zeer arbeidsintensief is, en bovendien handenvol geld kost. Tijd en geld die we beter kunnen gebruiken om de syndicale werking van onze organisatie ook in de toekomst te kunnen waarborgen.

Deze beslissing kadert eveneens in onze doelstelling om op korte termijn te evolueren naar een moderne organisatie die met hedendaagse communicatiekanalen de band met haar leden onderhoudt, en zo ook veel korter op de bal kan spelen door een snellere verspreiding van syndicale berichten.

Wilt u graag “De Onafhankelijke” via mail ontvangen? Schrijf u dan hier in op de nieuwsbrief!